‘రఫీ ఒక ప్రేమ పత్రం’a అనే పుస్తకం తెలుగులో మహమ్మద్ రఫీ పైన రచయిత్రి మృణాళిని రాసిన పుస్తకం. తెలుగులో రఫీపైన ఒక పుస్తకం వస్తున్నదన్న వార్త ఆనందాన్ని కలిగించింది. భయాన్ని కలిగించింది. ఆనందం ఎందుకో చెప్పనవసరం లేదు. ఎందరో రఫీ అభిమానులు రఫీపై ప్రచురితమైన ప్రతి పుస్తకాన్ని, అక్షరాన్ని దాచుకునేవారున్నారు. రఫీ గురించి ఎంత విన్నా, ఎంత తెలుసుకున్నా, విన్నదే పదే పదే విన్నా, చదివినదే మళ్ళీ మళ్ళీ చదివినా, అతని పాటలాగే తనివితీరదు. కాబట్టి రఫీ గురించి మరో పుస్తకం, అదీ తెలుగులో రావటం ఆనందకరమైన విషయం. భయం ఎందుకంటే, హిందీ సినిమాలు, హిందీ పాటల గురించి తెలుగులో రాసేవారు అధికులలో ఒక రకమైన నిర్లక్ష్యం, అలసత్వం, అహంకారం కనిపిస్తుంది. పాఠకులను తేలికగా తీసుకుని చులకనగా చూడటం కనిపిస్తుంది. ‘ఏం రాసినా చదువుతారు’ అన్న అహంకారం కనిపిస్తుంది. దీనికి తోడు పుస్తకంలో ఏముందో చూడకుండానే, రచయితను చూసి పొగిడే ఒక స్థిరపడ్డ వ్యవస్థ ఉండటంతో ఈ అహంకారం సువ్యవస్థితమై ఉంది తెలుగులో.‘వక్త్ నే కియా’ (కాగజ్ కే పూల్) పాట చిత్రీకరణలో కనిపించే కాంతిపుంజం కోసం స్టూడియో పై కప్పుకి రంధ్రం కొట్టారని ఒకాయన రాశాడు. గీతాదత్ పాట పాడగానే నూర్జహాన్, సురయ్య, షంషాద్ బేగం, లత వంటి వారు బెదిరిపోయారని ఇంకొకాయన రాశాడు. ’జహాతెరే పైరోంకె కమల్ గిరా కర్తెహై (మాచిస్) అంటే, ఎక్కడ నీ కమలల్లాంటి కాళ్ళు జారిపడతాయో’ అని ప్రేయసి కాళ్ళు జారిపడటంలోని ఆనందాన్ని అనుభవిస్తూ రాశాడింకొకాయన. ఒకడిని ప్రేమించి మరొకడిని పెళ్ళి చేసుకోగానే వాడే సర్వస్వం అనుకునే అమ్మాయిని అర్థం చేసుకునే బదులు , మానవ మనస్తత్వంతో పరిచయం లేకుండా , హేళన చేస్తూ రాస్తాడింకొకాయన. ఈ రకంగా అసలు విషయం అర్థం కాకుండానే, అధ్యయనం లేకుండా, ఊహకొచ్చిందంతా రాసేసి హిందీ సినిమాల స్పెషలిస్టులయిపోయే వీలుండటంతో తెలుగులో హిందీ సినిమాలు, పాటల గురించి ఇష్టమొచ్చిన రాతలు చలామణిలోకి వస్తున్నాయి. కాబట్టి ’రఫీ’ పై పుస్తకం వస్తోందంటే ఆనందంతో పాటు భయం కూడా కలిగింది. కానీ, పుస్తకం రాస్తున్నది “ఒక ఐ పాడ్ నానో, బుర్రలో కనీసం అయిదువేలపాటలుంటాయ”ని కితాబులందుకున్న రచయిత కాబట్టి కాస్త ధైర్యంగావుండవచ్చనుకున్నాను.మృణాళిని రచించిన రఫీ ప్రేమ పత్రం చదివిన తరువాత నా భయం నిర్హేతుకం కాదని స్థిరపడింది. ‘ఒకరిపై అభిమానం ఉండటం వేరు. పుస్తకం రాయడం వేరు’ అన్న రచయిత్రి మాటలు అక్షరాలా సత్యం అని మరోసారి నిరూపితమైనది.పుస్తకం ముఖచిత్రం అందంగా ఉంది. ‘రఫీ-ప్రేమపత్రం’ అన్న పేరు కూడా బాగుంది. కానీ పేరు చూసి ఇది రచయిత్రి వ్యక్తిగత భావనలను పొందుపరచుకున్న పుస్తకం అన్న అపోహ కలుగుతుంది. అలాంటిదేమీ లేదీ పుస్తకంలో. మహ్మమద్ రఫీ మరణించి నలభైఏళ్ళు దాటినా ఇంకా ఆయన స్వరం, ఆయన పాటలు సజీవంగా ఉంటూ తరాల అంతరాలను దాటి మెప్పిస్తూనే ఉన్నాయి. ఆయన గురించి బోలెడన్ని పుస్తకాలు వచ్చాయి. బోలెడన్ని రచనలు వచ్చాయి. వస్తున్నాయింకా. బోలెడన్ని బ్లాగులున్నాయి. వెబ్‍సైట్‍లున్నాయి. ఫేస్‍బుక్ పేజీలున్నాయి. ప్రపంచవ్యాప్తంగా రఫీ ఫ్యాన్స్ క్లబ్బులున్నాయి. కాబట్టి రఫీ గురించి సమాచారంలో లోపం లేదు. కానీ అది అందరికీ తెలిసినదే. పైగా రఫీ జీవితంలో రచయిత్రి చెప్పినట్టు ‘నాటకీయత స్వల్పం’. ఇలాంటి పరిస్థితులలో ఆయన గురించి పుస్తకం రాయటం అంటే కత్తిమీద సాము చేసినట్టే. అందరికీ తెలిసిన సమాచారమే అయినా ఆసక్తికరంగా చెప్పాల్సి ఉంటుంది. అందరికీ తెలిసిన విషయాలనే ఆకర్షణీయంగా చూపాల్సి ఉంటుంది. పాత విషయాలలో కొత్తకోణాలు చూపించాల్సి ఉంటుంది. అంటే, చదివినదే మళ్ళీ చదువుతున్న పాఠకుడు కొత్త విషయాలను చదివిన అనుభూతికి లోనయ్యేటట్టు రచించాలి. కళ్ళెదురుగా ఉన్నదాన్నే కొత్తకోణంలో చూపించటం అన్నమాట. ఈ విషయంలో రచయిత్రి సంపూర్ణంగా విఫలమవటమే కాదు రచయిత్రి రఫీ పాటలను వింటారు తప్ప అనుభవించడం, అర్థం చేసుకోటం వంటివేవీ లేవన్న భావనను కలిగిస్తుంది. ఎక్కడా రచయిత్రి వ్యక్తిగత అభిప్రాయం, వ్యాఖ్యానం కనబడక ఇది కొన్ని పుస్తకాలను, వెబ్ సైట్లలోని అంశాలను యాంత్రికంగా చేసిన తర్జుమా, విషయాల సంకలనం అనిపిస్తుంది. అంటే ఆత్మలేని అక్షరాలను, ప్రేమ లేని ప్రేమ పత్రాన్ని మనముందుంచిన భావన కలుగుతుంది.ఇక్కడ ఒక విషయాన్ని ప్రస్తావించుకోవాలి. ‘తెలుగులో రఫీ బయోగ్రఫీ లేదు’ అన్నారు ముందుమాటలో. ఇది కూడా రఫీ బయోగ్రఫీ కాదు. ఇందులో ఉన్న సమాచారాన్ని, జీవిత విశేషాలను సంక్షిప్తంగా ఇస్తూ , రఫీ పాడిన 25 పాటల అర్థాలు, వ్యాఖ్యానంతో 2006లో ‘పి.వి. సత్యనారాయణ రాజు’ ‘రఫీ పాటలు, అర్థాలు, సందర్భాలు’ అన్న పుస్తకం రాశారు. ‘హాసం ప్రచురణలు’ ఈ పుస్తకాన్ని ప్రచురించింది. ‘రఫీ – ప్రేమకథ’ కూడా ఆరంభంలో రఫీ జీవితాన్ని టూకీగా చెప్తుంది. తర్వాత కొందరు సంగీత దర్శకులతో అతని అనుబంధాన్ని వివరిస్తుంది. చివరలో కొన్ని పాటలను అనుబంధంలో వ్యాఖ్యానంతో ఇస్తుంది. సత్యనారాయణ రాజు రాసినప్పుడు అందుబాటులోలేని సమాచారాన్ని ‘సుజాతాదేవ్’ పుస్తకంలో పొందుపరచిన సమాచారాన్ని స్వేచ్చగా అనువదించి అందిస్తుంది.
ఈ పుస్తకం గురించి అభిప్రాయం చెప్పడం కష్టం. రఫీ గురించిన సమాచారం ఉంది. పాటలు ఉన్నాయి. ఫొటోలున్నాయి, గణాంక వివరాలున్నాయి. కానీ వాటిని కలిపి జీవంపోసే ‘ప్రాణం’ లేదు. ఆత్మ లేదు.
పుస్తకం గురించి ఏమయినా అభిప్రాయాన్ని చెప్పేకన్నాముందు పుస్తకంలో పొందుపరచిన పాటలలో దోషాల పట్టిక పరిశీలించాల్సి ఉంటుంది. ఒక పొరపాటయితే ‘ముద్రరాక్షసం’ అనుకోవచ్చు. కానీ పుస్తకమంతా కనిపిస్తుంటే బహుశా పుస్తక రచయితకు హిందీ, ఉర్దూల పదాల అర్థాలు, పాట అర్థం వంటి విషయాలపై అవగాహన లేదనిపిస్తుంది. ‘పాటలు వింటారు తప్ప భావం తెలియదు. అర్థం కాదు’ అన్న క్యాటగిరికీ రచయిత్రి చెందుతారనిపిస్తే దోషం పాఠకుడిది aకాదు. లేదా, దోషం ప్రూఫ్ లు సరిగా చూడనివారిది, సరయిన ఎడిటర్ అన్నవాడులేని తెలుగు ప్రచురణ వ్యవస్థదా? వినికిడిలో దోషాలను తెలుసుకోకుండా విన్నది వినిపించినట్టు రాసేశారు అనిపిస్తుంది.
పుస్తకంలో పాటలను రాసేటప్పుడు కనీస జాగ్రత్తలు పాటించలేదు.పలుసందర్భాలలో జవాన్ ను జవా అనీ, జమీన్ ను జమీ అనీ రాశారు. ఇందువల్ల అర్ధం మారదు కానీ తప్పు. జాగ్రత్తగా వింటే జవాన్ అనటం, జమీన్ అనటం తెలుస్తుంది. అయితే, హసీన్ ను హసీ అని రాయటం పొరపాటు. హసీ అంటే నవ్వు. హసీన్ అంటే అందం, ఆకర్షణీయం, మనసు దోచుకునేది . హసీ అని వున్నచోటల్లా( పలుచోట్ల వుంది) హసీన్ గా చదువుకోవాలి.
మరో చోట మిట్టే అనీ వుంది.
మీఠే అంటే తీపి, మిటే అంటే నాశనమవటం, మరణించటం, ఓడిపోవటం
సే / సీ / కే / కీ, వంటి వాటినీ, అర్థాలు మారని వాటినీ వదిలేయగా మిగిలినవి ఇవి. ఇదంతా చూస్తుంటే ఇది ప్రేమపత్రమా? పొరపాటుల సత్రమా? అనిపిస్తుంది. పాట వినటానికీ, అర్థం తెలుసుకోవటానికి తేడా ఉంది.
మహమ్మద్ రఫీ తనకు తెలియని భాష పదమయినా పలు మార్లు అడిగి తెలుసుకుని, అర్ధం, ఉచ్చారణ వంటి విషయాలను అభ్యసించి పాట పాడేవాడు. ఏమాత్రం అనుమానం వచ్చినా మళ్ళీ టేక్ అనేవాడు. అలాంటి వ్యక్తి గురించి రాసిన పుస్తకంలో ఇన్ని అచ్చు తప్పులు క్షమించరాని నేరం. అలాంటి వ్యక్తిపై ప్రేమతో రాసిన పుస్తకం ఇలావుండటం శోచనీయం. రఫీ అంటేనే పాట. అలాంటప్పుడు పాటల్లోనే ఇన్ని దోషాలా? దీనికి ఎవరు జవాబుదారి? రచయితనా? ప్రచురణకర్తనా?
ఇదే రఫీ కి ప్రేమ పత్రం అయితే….యె ఉన్ కా ప్రేం పత్ర్ పఢ్ కర్ , కె తుం నారాజ్ న హోనా….( ఆమె ప్రేమ పత్రం చదివి నువ్వు ఆగ్రహించద్దు) అని పాడాలనిపిస్తుంది…వచ్చే వ్యాసంలో పాటలుకాక ఇతర పొరపాట్లు..
(సశేషం)
Mrunalinigaru ”rafee oka premapatram”ane book raseru ante santoshamkaligindi. sameeksha chadivaka….nammalekapotunna. ekkado edo porabatu jarigindi. Mrunalini vishayamlo ila jaragadu…..
Miru పాటని ఎలా aswaadistaaro నాకు తెలుసు..మీ knowledge kee.. వివరణ కీ నా మనోవాకాలు🙏
MuraliKrishna Garu! Antha vivarangaa,Anni minute aspectsni koodaa cover chesthoo,meeru raashina vishleshana adbhutham gaa vundi… Great efforts.. Meeku hrudayapoorvaka Abhinandanalu mariyu Abhivandanalu🙏🙏🙏
మీరన్నట్టు రచయితల ’ప్రముఖత‘ ను బట్టి.. వాళ్లు ఏం రాసినా ప్రామాణికమనుకొనే సంప్రదాయం మనది. దాన్ని ఛేదించి తెలుగు సాహిత్యానికి కొత్త మార్గాన్ని.. నేటి విమర్శకుడికి ఉండాల్సిన నిష్పాక్షిక లక్షణాన్ని నిర్వచించారు. ఇప్పటికే చాలామంది పండితమ్మన్యులందరినీ పండితులని భ్రమపడుతున్నాం. దాన్నుంచి తెలుగు సాహిత్యం బయటపడాలి. వ్యక్తి ప్రాధాన్యంగా.. రచయిత కేంద్రకంగా విమర్శ చేసే ఈ రోజులు పోయి.. రచన ప్రధానంగా.. వస్తు కేంద్రకంగా విమర్శించే రోజులకు ఇది నాంది కావాలి.
ఇన్ని తప్పులా… బాబోయ్. రాయాలనే కోరిక, రాసిపారేయాలన్న తొందర కారణం అయ్యుండొచ్చు. కానీ పాఠకులు ‘ఇక్కడ’, రఫీసాబ్ ‘అక్కడ’ గిలగిలా కొట్టుకు చేస్తారు. చచ్చి బతికిపోయాడు రఫీసాబ్ !!
Comment by smt. Chaganti Tulasi మురళీకృష్ణ గారూ, ఎంత గొప్పగా తప్పులు పట్టుకుని ఓపిగ్గా రాస్తున్నారు!ఇది చాలా అవసరమైన పని. మన సాహిత్యానికి! తర్వాత దానికి ఎదురు చూస్తూ,
Comment by smt. Chaganti Tulasi झील ।అంటే నది కాదు సరస్సు
Lake మీరు తప్పు రాసి దొరికి పోకూడదు. జాగ్రత్త గా చూసుకొని రాయిడి. Nenu mottham antha chadavaledu. Chadivi chppadaniki prayathnistha. Meeru spelling mistakes ardhalu pronunciation mottamanni sari chesukoni mari lokaniki ivvali. Mana vimarshaku yevaru prathi vimarsha cheyyadaniki veelu lekunda undali. Raga dweshalu yekkada undakuudadu vasthuvu lo tappullu yetti chupettali
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Like Us
All rights reserved - Sanchika™
